Blog van Martijn: Vet en zout

Een tijd terug wist ik het even niet meer. Bijna 40, onlangs getrouwd, twee jonge kinderen op 5 sportclubjes, een eigen bedrijf, vrienden die ik bijna niet zie. Waar is de tijd voor mijzelf? En wat vind ik nu echt belangrijk in het leven?

Mijn eerste impuls was: ik heb weer een motor nodig.

En ik ga een reis maken. Tijdens de zwemles van mijn zoon, scrollde ik op marktplaats langs rode Ducati’s. Ik zag mijzelf al over Italiaanse landweggetjes scheuren. Nieuwe recepten ontdekken. Liberta! Maar dan? Terug zal mijn inbox niet leger zijn. Kinderen hebben inmiddels 7 sportclubjes. Wat ga ik dan doen? Wil ik dan ook een nieuwe snelle rode Boerin? Toen kreeg ik een inzicht. Ik ga een andere reis maken, naar binnen. En ik boekte een cursus persoonlijk ontwikkeling.

Het eerste weekend in Groningen begon met het ontdekken van jezelf. Voor tijdens de lange autorit kreeg ik van mijn vrouw een nieuwe thermosbeker. Nerveus over wat komen zou, reed ik naar het noorden. Ik brandde mijn mond al snel aan de kokend hete koffie, die pas was afgekoeld bij Assen.

Ik kreeg dat weekend veel kruidenthee en nog meer inzichten. De details lees je ooit in mijn zelf-hulpboek. Het culinaire inzicht deel ik hier. Want er was een vrouw die heerlijk voor ons kookte. Waar ik normaal altijd de kok ben, kon ik nu zelf heerlijk genieten na het harde werken. Dus terwijl wij in onze levens aan het spitten waren, haalde zij bietjes uit de grond voor de salade. Terwijl wij huilden over de verkeerde keuzes in onze jeugd, sneed zij de uien voor de soep. En tijdens het uiten van al onze woede, stampte zij in de puree.

’s Ochtends kookte ze havermoutpap. Ik eet dat zelf al jaren. Snel gemaakt, zo vroeg op de dag hoef je niet te kauwen en het is gezond want je kunt er geen nutella op smeren. Ik leerde tijdens een maand werken als kok in verlaten vulkaangebied in IJsland, dat je melk ook (deels) kon vervangen door water. Zo werd mijn pap langzaamaan, net zoals de rest van mijn leven, vooral praktisch

En toen at ik die heerlijke pap van Jeanine. Dus het kon heel lekker zijn. En ik snapte niet hoe ze dat deed.

”Gewoon met kokosvet en zout” zei ze met onvervalst Fries accent.

Zo simpel? Ik dacht dat ik alles wist over koken maar zelfs het ontbijt werd een workshop bescheidenheid.

Vet en zout. Dat is wat ik altijd zeg tijdens kooklessen. Het maakt alles lekker. Dat geheim schijnen ze je al op de koksschool te leren. Denk maar aan patat, chips, jus, pizza. De helft van alle dingen die écht lekker zijn, is vet en zout. (De andere helft is vet en zoet.) Zo makkelijk is koken.

Het recept dat ik leerde op deze reis, staat hieronder. En omdat ik toch wat avontuur wil dit jaar. Van 4 – 10 oktober organiseer ik een kookvakantie naar Toscane

Havermoutpap
1 deel havermout
3 deel (soja)melk en/of water
1/2 eet kokosolie
snuf zout
topping: geroosterde noten, zaden, pitten, zuidvruchten naar wens

1. Breng alles behalve de vulling aan de kook en laat 2 minuten pruttelen. Roer goed tegen aankoeken.
2. Maak het af met je topping naar keuze.